Αγαπητέ Χάρη, καταρχάς, συγχαρητήρια για το παρόν site και την προσπάθειά σου γενικά.

Με τον όρο ζούγκλα εννοώ ότι θα προτιμούσα τον φιλελευθερισμό ως σύστημα και στην υγειονομική και συνταξιοδοτική νομοθεσία. Τον φιλελευθερισμό όμως, όχι τον "σοσιαλιστικό" προστατευτισμό.

Όλοι θα συμφωνούσαμε να υπάρχει ένα κράτος που δίνει προνόμια στους φύσει ή θέσει αδυνάτους. Εφόσον όμως αυτό δεν είναι δυνατόν να χρηματοδοτηθεί πρέπει να περάσουμε απέναντι.

Οι σημερινοί συνταξιούχοι (εφόσον το συνταξιοδοτικό μας σύστημα είναι δεν είναι τύπου προσωπικού "κουμπαρά", αλλά η κάθε νέα γενειά συντηρεί με τις κρατησεις της την αντίστοιχη γενειά των συνταξιούχων) πρέπει να δεχθούν δραστική μείωση των συντάξεων. Τις δικές τους εισφορές τις έχει καταναλώσει η αντίστοιχή τους γενειά συνταξιούχων. Η νεώτερη εργαζόμενη γενειά εξάλλου δεν ελπίζει να πάρει σύνταξη. 'Αδικο? είναι, αλλά ας παραθέσω παρακάτω και άλλες αδικίες:

-Οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν, σε αντίθεση με όλους τους εργαζομένους και επαγγελματίες, δια βίου (εκτός του έστω και μικρού αλλά μόνιμου εισοδήματος) ασφάλεια υγείας.
-Οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν ασφάλεια μόνο όταν έχουν εισόδημα (τότε που ουσιαστικά έχουν τα οικονομικά μέσα να χρηματοδοτήσουν την ασθένειά τους).
-Οι επαγγελματίες όταν δεν πληρώνουν τις εισφορές τους μένουν ανασφάλιστοι. Για να αποκτήσουν ενημερότητα (εκβιαστικό μέσο να τακτοποιήσουν τις εισφορές τους) πρέπει να πληρώσουν και τις εισφορές υγείας το διάστημα που δεν ήταν ασφαλισμένοι..

Όλες οι παραπάνω αδικίες με ενοχλούσαν πάντα. Τώρα που στενεύουν τα οικονομικά περιθώρια όλων, δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται ανεκτό ακόμα να υπάρχουν ακόμα κοινωνικές ομάδες που απαιτούν διατήρηση προνομίων εις βάρος των μη προνομιούχων.

Στις συνθήκες που ζούμε μόνο οι πραγματικά ανήμποροι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν μόνιμο εισόδημα και μόνιμη ασφαλιστική κάλυψη. Όλοι οι υπόλοιποι ας ψάξουμε τον τρόπο να επιβιώσουμε, όχι όμως ο ένας εις βάρος του διπλανού.